God geeft Jona de opdracht om naar Nineve te gaan en tegen deze stad te profeteren vanwege al het onrecht wat daar plaatsvindt. Maar Jona vlucht en hij gaat aan boord van een schip. Tijdens de tocht komt het schip in een hevige storm terecht. De zeelieden gooien lading overboord om het gevaar af te wenden en ze bidden tot hun goden. Jona is ondertussen in het ruim van het schip in slaap gevallen. Op een gegeven moment maakt de schipper hem wakker, en hij vraagt of Jona tot zijn eigen god wil bidden.
Intussen maken de zeelieden gebruik van orakelstenen of een ander hulpmiddel om aan de goden te vragen wiens schuld het is dat ze in zo'n hevige storm terecht zijn gekomen. Jona wordt aangewezen als de schuldige. De zeelieden vragen hem om uitleg waarop Jona hun vertelt dat hij een Hebreeër, dat wil zeggen een Israëliet, is en dat hij de god JHWH dient die de zee en het land gemaakt heeft. Ook vertelt hij hen dat hij weggevlucht is voor God. Om de storm tot bedaren te brengen, vertelt Jona hen, moeten ze hem in zee gooien. De zeelieden doen dat niet en ze proberen naar land te roeien. Wanneer dit niet lukt, bidden ze tot God om vergeving en gooien ze Jona overboord. Hierop komt de storm tot bedaren. Jona wordt in het water opgeslokt door een grote vis [doordat in vertalingen een Latijns woord voor walvis wordt gebruikt geldt die tegenwoordig als de vis in kwestie, het gaat echter slechts om een grote vis]. Hij zit drie dagen in de buik van de vis voordat deze hem weer uitspuugt. In de buik van de vis bidt Jona tot God.
God geeft Jona opnieuw de opdracht om naar Nineve te reizen en tegen de stad te profeteren. Dit keer doet Jona wat hem gezegd is: hij reist naar Nineve. Hij kondigt aan dat God de stad over 40 dagen zal vernietigen. De bewoners geloven wat hij zegt en beginnen te vasten. Als de koning van Jona's profetie hoort, staat hij op van zijn troon, trekt zijn koninklijke kleding uit en gaat hij in een boetekleed op de grond zitten. Hij beveelt alle inwoners van Nineve om te vasten, een boetekleed aan te trekken en God om genade te vragen. Ook moeten de inwoners van Nineve hun leven beteren en zich niet langer onrechtvaardig gedragen. Als God ziet dat de inwoners van Nineve hun leven beginnen te beteren, bedenkt hij zich en spaart de stad.
Jona had liever gezien dat Nineve vernietigd werd en hij is kwaad omdat God de stad gespaard heeft. Daar was hij al bang voor geweest en daarom was hij de eerste keer ook gevlucht. "Laat mij maar sterven", klaagt hij, "ik ben liever dood dan dat ik zo verder moet leven". Jona heeft ondertussen de stad verlaten en is aan de oostkant van de stad gaan zitten. Hij wil vanaf die plek kijken wat er met de stad gaat gebeuren en heeft er een hut gebouwd. God laat nu een wonderboom groeien om Jona van schaduw te voorzien. Jona is erg blij met de boom, maar dat is van korte duur want de volgende ochtend laat God de boom door een worm aanvreten en verdorren. Ook laat God een hete wind waaien. Jona heeft zwaar onder de hitte te lijden en hij klaagt opnieuw dat hij liever dood zou zijn. Maar, vraagt God hem, als Jona al zoveel verdriet heeft om die boom waarvoor hij geen enkele moeite heeft gedaan, zou God dan geen verdriet hebben om Nineve, een grote stad waar zo veel mensen en dieren wonen?
We zien links het moment dat Jonas de vis verlaat, rechts wordt hij overboord gezet, Ninive in de verte.
Schenker: het Gilde van visverkopers uit Gouda
Glazenier: Dirck Crabeth (Gouda) naar eigen ontwerp – vóór 1555