Kształt dachu wpływa coś znacznie więcej aniżeli tylko na wygląd budynku, ale również w dużym stopniu na możliwość wdrożenia poddasza. Dużo obszaru zapewniają np. proste, dwuspadowe dachy na temat dużej rozpiętości i znacznym kącie nachylenia połaci (powyżej 40°) oraz dachy wraz z wysoką ścianką kolankową. Swoboda w zagospodarowaniu poddasza zależy też od rodzaju struktur dachu, gdyż do niej elementy mogą ją znacznie ograniczać.

Po budynkach godne polecenia są przede każdemu dachy o łatwych kształtach (głównie dwuspadowe) i - co się z tymże wiąże - nieskomplikowanej konstrukcji. Takie konstrukcje dachowe są tańsze i łatwiej poprawnie ułożyć na wymienionych pokrycie, lepiej więc nie urozmaicać ich licznymi lukarnami, dymnikami i wieżyczkami.

Wykonanie skomplikowanego wielopołaciowego dachu wymaga bardzo wielkich kwalifikacji oraz niemałej staranności zarówno od czasu cieśli, jak i również dekarzy. Łatwiej wtedy na temat błędy, a różne kosze pomiędzy połaciami sprzyjają zaleganiu płatków śniegu i utrudniają odprowadzanie wody deszczowej.

Więźba dachowa - krokwiowa i krokwiowo-jętkowa

Po tych najprostszych więźbach (rys. 3 jak i również 4) pary krokwi zbiegających się w kalenicy tworzą strukturę wiązarów - jednakowych w całym dachu. Jeśli strop poddasza jest drewniany, dolnymi pasami wiązarów mają możliwość być belki stropowe, a gdy strop jest żelbetowy albo ceramiczny, funkcję pasów dolnych może również przejąć jego konstrukcja nośna. Wówczas na ogół krokwi nie polega bezpośrednio na murze, lecz na zakotwionym w nim krawędziaku. https://drewzim.pl

Uwaga! Drewniane elementy więźby muszą stanowić oddzielone od muru warstwą izolacji przeciwwilgociowej. Najczęściej wykonuje się ją z papy.

Jętka, poziomy detal pomiędzy krokwiami, służy ich usztywnieniu i zmniejsza uginanie się krokwi pod obładowaniem.

Wiązary wiąże się usztywniającymi więźbę wiatrownicami, ponadto usztywnia gryzie deskowanie lub ołacenie.

Największą zaletą naszej konstrukcji jest do niej prostota. Jednak przy typowym wykonaniu rzetelne wady to niewielka dopuszczalna rozpiętość - do 6-7 m, oraz wymagany wielki spadek dachu - 40°-60°. Jednak podpierając jętkę dwoma słupami na krańcach a także wzmacniając połączenie krokwi w kalenicy (z nakładkami i deską kalenicową - kontur. 5) oraz robiąc zakotwienie dolnego ukończenia krokwi można zwiększyć rozpiętość konstrukcji do odwiedzenia 12 m, a spadek dachu obniżyć do 20°.

Tuż przy niewielkich rozpiętościach, gdy nie ma słupów, przestrzeń poddasza można dowolnie dzielić. Jętki są często stosowane jako element konstrukcyjny sufitu albo pozostawia się je wyraźne, by dodawały zakresu pomieszczeniom pod skosami.

Więźba dachowa a mianowicie płatwiowa

Płatwie jest to belki równoległe do kalenicy, na wskazane jest opierają się krokwie. Dolne płatwie znajdują się na stropie albo ściance kolankowej, pozostałe zaś są podparte słupami. Obciążenia istnieją przekazywane za pośrednictwem płatwi na elewacje nośne i strop.

Najczęściej elementem wiązarów są też szczypce - umieszczone niżej płatwi pary belek lub desek obejmujących obustronnie krokwie i słupy. Natomiast rapiery pozwalają zwiększyć odległości pomiędzy słupami. Filary i kleszcze rozmieszcza się tylko co 3-4 pary krokwi (wiązarów), reszta wiązarów składa się spośród samych krokwi.

Więźba płatwiowa występuje po wielu odmianach i jest bardzo uniwersalna. Rozpiętość dachu ma możliwość sięgać 12 metrów, a jego rzut może być chociażby bardzo skomplikowany.

Zestawiając odpowiednio liczbę płatwi i słupów wolno zaś zaprojektować grzbiet o niemal przypadkowym, nawet minimalnym spadku.

Utrudnieniem w zagospodarowaniu poddasza o tak zaawansowanej więźbie są filary, jednak są rozstawione co 3-4 metry, czasem udaje się zaś ukryć je w ściankach działowych.

Więźba dachowa a mianowicie z wiązarów kratowych

Wiązary kratowe (kratownice) to nowoczesne konstrukcje złożone ze cieńszych elementów niż standardowe więźby ciesielskie. Wiązar taki składa się z pasa górnego i dolnego, między którymi znajdują się cienkie pionowe słupki i ukośne krzyżulce. Dzielą one powierzchnię wiązara na względnie niewielkie trójkąty.

Wiązar kratowy ma bardzo dużą sztywność i wytrzymałość, jest tuż przy tym lekki, a do jego wykonania potrzeba niewiele drewna. Takie wiązary mają oczywiście także usterki - ich zrobienie jest bardzo pracochłonne i wymaga dużej dokładności.

Dlatego najkorzystniej, jeśli są przygotowywane nie na budowie, lecz w wyspecjalizowanej wytwórni. Korzystne (i najtańsze) jest wtenczas wykonanie wielu podobnych wiązarów. Cienkie części są bardziej czułe na działanie ognia i korozję biologiczną (grzyby i owady), dlatego szczególnie zasadnicza jest odpowiednia jakość drewna. Na szczęście wytwórnie na ogół dbają o jakość materiału.

W domach jednorodzinnych stosuje się wiązary kratowe o elastyczności do 12 metrów, choć można przeprowadzić znacznie większe. Pierwotnego zaletą jest to, że nie domagają się podpór pośrednich (wewnętrznych ścian nośnych oraz podciągów). Choć wiązary kratowe można skonstruować do każdego dachu, spadki dachów na temat konstrukcji z wiązarów kratowych są najczęściej niewielkie (do 20°), gdyż przestrzeń poddasza podzielona takimi wiązarami w zasadzie nie sprawdza się do wdrożenia.

Wyjątkiem są w tym miejscu dachy o struktur jak na rys. 9. Wiązary zastosowano tu w struktur dachu krokwiowego a mianowicie wiązar kratowy na temat wysokości 30-40 cm zastępuje tu krokiew z litego drewna. Rozpiętość dachu może sięgać nawet 12 m, a dopuszczalny kąt jego nachylenia to 21-44°. Widoczne w ten strategia poddasze można bardzo dobrze wykorzystać jako mieszkalne.

Więźba dachowa - wieszarowa

Jest to szczególny rodzaj konstrukcji, przydatny głównie w takim przypadku, gdy odległości pomiędzy ścianami nośnymi są bardzo duże (ok. 10 m), wówczas gdy np. wszystkie obciążania muszą być wyciągnięte na ściany powierzchowne (brak wewnętrznych elewacji nośnych).

Krokwie transmitują obciążenia np. w płatwie, a ów zaś - w wieszaki zamiast dzięki słupy. Więźby o konstrukcji wyłącznie wieszarowej nie są znane i rzadko spotyka się je o rozpiętości ponad 12 metrów. Jednak wieszaki zdają się być wykorzystywane w zastępstwie słupów, w więźbach o różnej konstrukcji.