Więc istniał rzeczywiście przełomowy moment, bo rok 1812 miał przynieść Polsce wolność. Autor wolał ukazać jedyną „taką” wiosnę w bliskim istnieniu, jeden taki rok (1812), w jakich obudziły się nadzieje rodaków na odzyskanie wolności natomiast stara na nią realna szansa. Dlaczego autor nie opisał późniejszych wydarzeń, które miały miejsce po 1812 roku, chociaż je umiał? Dlatego nie pasował do niego bolesny i na wskroś pesymistyczny obraz późniejszych lat - na dowód odwrotu wojsk napoleońskich, które wzięły w konkurencji z Rosją klęskę ani późniejszy obraz sprawdzian , represji, emigracji. Wydawała się w nim tęsknota za rogiem i sielankowy obraz „kraju lat dziecinnych” Mickiewicza. 19. Rok 1925 przyznaje się za początek istnienia Polskiego Radia. Wyszukując role w możliwości początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). Wobec wspólnego wroga niedawni przeciwnicy gromadzą się i spór o zamek zostaje chwilowo zażegnany.

To zabójstwo zostało potraktowane przez zaborcę i okoliczną szlachtę jako gest wobec Moskali (czyli dla Polaka- zdrada ojczyzny) - Jacek uchodzi za granicę. W 1897 r. Alfred Pousson jako podstawowy z okazji estetycznych zmniejszył piersi. Po kilkunastu latach powraca na Litwę jako Ksiądz Robak. O godzinie napoleońskiej. Ważnym wydarzeniem obrazu jest wkroczenie wojsk polskich, walczących pod wodzą Napoleona, na Litwę. O której epoce mówi Pan Tadeusz? Nie pamięta wątpliwości Pan Tadeusz jest epopeją, ale ci oznaczaliśmy go poematem. Po powrocie z Wilna do Soplicowa Tadeusz nieoczekiwanie spotyka Zosię - niestety, widział ją zbyt krótko i niezbyt dobrze zapamiętał, skoro wkrótce pomylił lubą z dużo starszą Telimeną. Niestety, nie udało się. Przygotowuje szlachtę do powstania powstania narodowego. Oraz w Człowiekowi Tadeuszu pojawiają się, wspomnienia Konstytucji 3 maja, powstania kościuszkowskiego, konfederacji targowickiej. Okazja do zemsty nadarzyła się, gdy pewny siebie Stolnik odpierał atak Moskali. Stolnik miał córkę Ewę - Jacek ją pokochał i liczył pojąć za żonę, ale Stolnik stanowczo odtrącił te zaloty. Jacek ożenił się z pozostałą kobietą także był syna Tadeusza. O państwie młodych, np. Zosi i Tadeusza decydują opiekunowie, na wesele w tym przykładzie było wówczas po myśli młodych. Daje też wychowanie Zosi (sieroty - córki z małżeństwa zmarłej przedwcześnie, nieszczęśliwej Ewy Horeszko z kasztelanem witebskim).

Większość zdarzeń została przestawiona chronologicznie, ale Adam Mickiewicz zastosował oraz w pewnych miejscach retrospekcję. Jacek bez namysłu chwycił broń i zabił magnata. Gawędy szlacheckiej (zwłaszcza w sprawach Wojskiego czy w punktach, gdy narrator daje się do bliskiej niewiedzy). Narrator opowiada i nagle cofa się, powraca do historie i wspomina dawne dzieje, które stoją się akcją książki. Czasami daje się, że autor rozpoczyna opowieść niejako z końca, a tylko po wyjaśnia, jak przybyło do ostatniego doświadczenia. Spory sąsiedzkie zamyka się poprzez domy (jak Asesor z Rejentem) i pojedynki oraz zajazdy. I uważali Rosjan a wszystko, co rosyjskie, jak zachwyceni cudzoziemcy, jak ja „Italię” i wszystkie „Pireneje”. Proszę odkomenderować 50 studentów, będą otrzymywać 50 rubli zamiast stypendium, a ja ich wyślę do Ludinowa, do hut Malcewa (na granicy guberni kałuskiej i orłowskiej), aby opracowali „Opis i historię produkcji szkła przez generała adiutanta Malcewa” - z portretem założyciela tych hut, generała z czasów Mikołaja wraz z dodatkiem, obejmującym wszystkie lokalne anegdoty i opowieści o tym człowieku, ponieważ są one daleko ładne i robią bajkę, bylinę i ledwo kryją się w relacji. Luter jednak zyskiwał potężnych sprzymierzeńców: książęta niemieccy mówili się za reformatorem, gdyż głosił, że musi nastąpić sekularyzacja dóbr kościelnych. Ostatecznie jednak zwycięża kult tradycji (świadczy o tym strój Zosi na zaręczynach, ludowa kapela, polonez).

Wyrozumiała Telimena jednak w kraju, po serii wymówek i wyrzutów, wybacza mu pomyłkę. Planowany ślub młodych to niewielkie pogodzenie się dwóch zwaśnionych rodów, to ponad spełnienie marzenia Jacka Soplicy. Ten stół otacza narodowa nadzieja, ale i nieufność. Został sądownie przyznany Soplicom, ale prawa do niego wymaga sobie także Hrabia, daleki krewny Horeszków. Ludzie i mężczyźni oraz sąsiedzi Soplicowa dają się na zwolenników tradycji (Sędzia, Podkomorzy, szlachta dobrzyńska) i słuchających obcym modom (Hrabia, Telimena, za jej namową, a wbrew sobie - Rejent). Epopeja stosuje w sobie elementy epiki, liryki i dramatu. Epopeja to obraz epicki, pisany wierszem czy prozą, ukazujący wszechstronnie i szczegółowo życie ludu w ważnym momencie historycznym. Ważne jest ustalenie szerokiego tła obyczajowego, realizm przedstawienia, wielowątkowość akcji pozwalająca ogarnąć wiele miejsc i odzwierciedlić wszechstronnie życie społeczeństwa… Miejscem prac jest dworek szlachecki Soplicowo i jego strony (las, zamek Horeszków, pobliski zaścianek), niedaleko Nowogródka na Litwie. Zniszczony po śmierci Stolnika dom nie jest właściwie żadnej wartości. O tragicznej śmierci Stolnika opowiedział Hrabiemu Gerwazy. Jesteśmy tu do podejmowania z bohaterem zbiorowym - czyli cała akcja mówi nie jednego bohatera, ale zbiorowości (tu: mieszkańców Soplicowa i zaścianka).