Van het internet: "Van die legende bestaan een vijftal oudfranse versies en twee nederduitse (plus een nederrijnse) varianten die door Dr. Enklaar overzichtelijk worden beschreven. De oudste franse redaktie wordt toegeschreven aan Boudewijn van Condé, de hofdichter van onze ‘Zwarte Griet’ (gravin Margareta van Konstantinopel), moeder van Gwij van Dampiere(2).
In haar bondigste vorm vertelt de legende een ontmoeting van drie levenden en drie doden (als skeletten): de levenden zijn drie jonge, rijk uitgedoste ridders op vrolijke valkenjacht, en zie, opeens staan ze voor drie doden die hen op de broosheid en ijdelheid van het leven wijzen. De berijmde versies en varianten op het Memento mori en Vanitas-motief zijn uiteraard allegorisch-moraliserend."
![Zaltbommel, herv gem Sint Maartenskerk Drie doden muurschildering [011], 2014 4005.jpg](https://a4.pbase.com/t9/62/794562/4/158161718.OU5wXzcV.jpg)