Deze kerk aan de Linnaeushof in Amsterdam is van architect Jacobus Kropholler (1881-1973) die hier streefde naar een traditionele vormgeving, zoals te vinden in de Nederlandse middeleeuwse bouwkunst en in o.a. Syrië. Hij bouwde de kerk onder bouwpastor Theodorus Zoetmulder. De kerk onderging inspiratie van Berlage's beurs. Hij staat temidden van een ook door de architect ontworpen wijk, op een plein dat een dorpsplein lijkt te zijn.

In de kerk valt een baldakijn (bekroond door de keizerskroon, gelijk het Amsterdamse wapen) boven het altaar op, dat nadrukkelijk de aandacht op dat altaar vestigt, inherent aan de liturgische beweging. Op het altaar stond de priester met het gezicht naar de kerkgangers, ingevolge denkbeelden van kapelaan Van Beukering, die Kropholler had gedoopt. Achter het altaar is de vloer in de apsis verlaagd, om daar staande koorleden niet zichtbaar te doen zijn, zodat ze geen aandacht trekken tijdens de dienst, mogelijk indachtig een dergelijke opstelling in Wagner's Bayreuther theater.

De martelaren (19, door watergeuzen bij Den Briel in 1572 gedode priesters en religieuzen) waren in 1867 heilig verklaard. De ramen, naar ontwerp van monnik J. van der Meij, die was beïnvloed door Derkinderen en Toorop, stellen de martelaren voor, in witte gewaden, symbool van hun martelaarschap.