De meeste populaire studies over het carnaval beginnen met een historisch overzicht
dat tot ver vóór Christus teruggaat:
Maskerades, de tijdelijke opheffing van de sociale ongelijkheid,
het instellen van een korte periode van chaos
en uit het volk aangestelde schertskoningen die enkele dagen heersen;
dit soort feestrituelen kwam in het oude Babylon, in Mesopotomië en Egypte,
bij de Grieken, de Romeinen en de Germanen al voor.
Een andere versie gaat uit van de katholieke kerk als initiatiefnemer.
Zij zou het feest in de middeleeuwen hebben ingesteld als overgangsritueel
om de drempel naar de veertigdaagse vasten vóór Pasen te verlagen.
De vastentijd wordt voorafgegaan door een anti-schepping (carnaval)
om zodoende de afkeuring van een leven met een puur aards karakter op te wekken.
Door de gewone mensen enkele dagen heel concreet en aanschouwelijk te tonen
én te laten ervaren wat het betekent als de duivel, heksen, narren, de anti-christ
en het eigenzinnige in de mens regeren,
had het feest een opvoedende functie voor de zogenoemde ‘gewone gelovigen’.
Het carnaval kenmerkt zich door een grote mate van variatie
in de verschijningsvorm en de inhoud over de hele wereld.
Kijk maar het carnaval in Rio de Janeiro, Keulen, Venetië of Maastricht.



DSC_3340