Dit Duitse, militair kerkhof is het grootste verzamelkerkhof voor Duitse militairen buiten het Duitse grondgebied, voor Duitse oorlogsslachtoffers van de tweede wereldoorlog. Op een oppervlakte van 16 ha staan bijna 20.000 kruisen, wat ongeveer 40.000 doden behelst (onder elk kruisje liggen 2 soldaten). 6221 kruisjes dragen 'Ein Deutscher Soldat', omdat het lijk niet meer te identificeren was.

De meeste slachtoffers zijn gevallen tijdens de 18-daagse veldtocht (10 tot 25 mei 1940), 3 slagen rond Aken (september tot december 1944), en het Ardennenoffensief (16 december 1944 tot 30 januari 1945). Toch liggen hier ook 542 slachtoffers uit de eerste wereldoorlog.

De eerste soldaten arriveerden hier in 1946/47. Het kerkhof, zoals we dat nu kennen, werd ingehuldigd op 6 september 1959. Volgens het verdrag van Genève genieten oorlogsdoden, ook in het buitenland, 'eeuwige rust'. In dit kader hadden de Duitse en Belgische regering een verdrag gesloten in 1952, waarbij het beheer werd overgelaten aan de 'Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge'. Een belangrijke bijdrage aan de oprichting van dit kerkhof kwam van de Duitse studenten, in de vorm van een jaarlijkse 'Opferpfennig'. De vlakte is omwald, en met heide en bomen bepland, om het onkruid zo weinig mogelijk kans te geven.