Geschiedenis

In 1983 kocht Stichting Zending en Opwekking de voormalige synagoge aan de Springweg 162 te Utrecht.
Nadat vanaf 1618 op deze plaats - verborgen achter de huizenrij - ruim 150 jaar een doopsgezinde (schuil)kerk had gestaan, betrokken in 1792 Joden het gebouw en maakten het tot een synagoge.

Er vonden daarna twee grote verbouwingen plaats, één in 1848 en één in 1926.
Bij de laatstgenoemde verbouwing werden de huizen die tussen het gebouw en de Springweg stonden, en een aantal aangrenzende panden aan de zuidkant afgebroken. Er verrees een nieuw gebouwencomplex met twee synagogenzalen, een feestzaal, twee woningen, ruimten voor het rabbinaat, een mikweh (ritueel bad) en een schooltje.
De grote synagogenzaal werd gebouwd binnen de bestaande muren van de oude synagoge. Architect was Harry Elte, die ook synagogen heeft gebouwd in Den Haag, Amsterdam en Den Helder.
In 1981 verkocht de Nederlands Israëlitische gemeente te Utrecht de grote synagoge aan iemand, die er een exclusieve meubelzaak van wilde maken.
Na faillissement van deze ondernemer kocht Stichting Zending en Opwekking het gebouw.
De restauratie van de synagoge in 1983-1984 werd voornamelijk uitgevoerd door vrijwilligers die betrokken waren bij het werk van stichting Zending en Opwekking.
Hierbij is getracht om het gebouw zoveel mogelijk in de staat van 1926 terug te brengen.
Zo konden de banken uit 1926, die stonden opgeslagen in een pakhuis in Amsterdam, net voor vernietiging worden bewaard en grotendeels worden teruggeplaatst.
Het art-deco-interieur werd in ere hersteld en in september 1984 vond de feestelijke heropening van het gebouw, nu Broodhuis geheten, plaats.