Als ik op de landkaart kijk, heb ik heel erg veel paden belopen en ik ga ook regelmatig terug naar dezelfde bossen.
Elke keer probeer ik toch een stuk bos dat ik nog niet ken, ik sla eens een ander pad in.
Dat is heel erg verrassend. Hier kwam ik onverwachts uit op een bosrand.
Een open veld met geel Jacobskruiskruid en prachtige oude eiken (met Melig takmos op de stammen) aan de rand.
Het veld zelf kon ik niet betreden (stiltegebied).
Ik ben hier zeker een uur gebleven en verwonderde me echt dat er verder ook geen mens te bekennen was op zo'n mooi stukje Nederland.
Dat vond ik natuurlijk ook helemaal niet erg!!! Ik heb des te meer genoten.