Wandelen door het afwisselend parklandschap van Beerschoten is heerlijk. Er komen veel vogelsoorten voor. De eeuwenoude bomen bieden geschikte leefmogelijkheden voor diverse spechtensoorten en de bosuil. Ook de eekhoorn, boommarter, dwergvleermuis en grootoor (ook een vleermuis), maken gebruik van de holtes in de bomen.
Beerschoten was vanaf de 12de eeuw tot aan 1580 onderdeel van het vrouwenklooster in de Bilt. Het hedendaagse landgoed functioneerde in die tijd als een uithof van het klooster. In 1680 werd Beerschoten door de Staten verkocht aan Jacob Martens. Het was toen circa 28 morgen groot. Martens zette een nieuw huis op de plaats waar het huidige huis nu staat. Dit was niet ver van de boerderij die op het landgoed was gelegen. De formele aanleg op het landgoed werd gerealiseerd in de 18de eeuw.
De familie Steengracht van Oostcapelle kocht het landgoed in 1820 over en heeft sindsdien het landgoed steeds vergroot. In 1840 was het landgoed 179 bunder, 93 roeden en 22 ellen groot. Het kadastrale minuutplan van 1824 geeft het landgoed Beerschoten weer. Hier zijn twee sterrenbossen te zien: de konijnenberg (links) en de vissenkom (rechts).
Op de kaart van het jaar 1890 is te zien dat het landgoed is veranderd. Vier van de zes lanen die op de Vissenkom uitkwamen zijn verdwenen. Hiernaast zijn er twee lanen aangelegd bij de Konijnenberg en is het wandelpadenstelsel uitgebreid. Het is waarschijnlijk Jan David Zocher geweest die hiervoor heeft getekend.
In het jaar 1889 brandde het landhuis af en werd er een nieuw huis gebouwd in de neorenaissancestijl. In 1920 werd op het landgoed een metaalwarenfabriek gevestigd, in het voormalige koetshuis. In 1976 werd deze overgeplaatst naar Hilversum.
In 1966 werd het landgoed Beerschoten aangekocht door het Utrechts Landschap. Het landhuis en de omringende tuin is in die tijd aangekocht door Grontmij. Twee jaar na de overplaatsing van de metaalwarenfabriek kocht en restaureerde het Utrecht Landschap het koetshuis. In 2002 kwam het landhuis in particuliere handen. In 2004 werden diverse onderdelen van Beerschoten aangewezen als rijksmonument, waaronder het landhuis, de tuinmanswoning, een ijskelder, een brug en de parkaanleg.
In de huidige topografische situatie is er te zien dat veel slingerpaden in het zuidelijke deel van het landschap zijn verdwenen.