Het stadhuis aan de Rotterdamse Coolsingel werd gebouwd tussen 1914 en 1920 en is ontworpen door prof. dr. Henri Evers.
Het is een van de weinige gebouwen in het centrum van Rotterdam die het bombardement van 14 mei 1940 hebben doorstaan.

Geschiedenis Sinds de 14e eeuw was het Rotterdamse stadhuis gevestigd bij de Hoogstraat, de gangbare naam was het Gasthuis,
wat in een moderne context wel eens verwarring oproept met een ziekenhuis. In 1832 werd het gebouw uitgebreid tot aan de Kaasmarkt.

In 1904 werd besloten de Coolsingel, die toen nog Coolvest heette, te dempen en er een boulevard met allure van te maken.
De sloppenwijk rond de Zandstraat moest voor deze allure wijken en in 1913 werd het nieuwbouwplan voor het stadhuis
van professor Evers door de Gemeenteraad onder burgemeester Zimmerman aanvaard.
In 1920 werd het gebouw in gebruik genomen en het is tot vandaag het Rotterdamse stadhuis.

Het gebouw Het stadhuis heeft een grondoppervlakte van 86 bij 106 meter en is gebouwd rond een groot
binnenterrein met aan weerszijden twee doorgangen naar de Stadhuisstraat en het Doelwater. De klokkentoren
is ruim 70 meter hoog en staat boven de centrale hal. Bovenop de toren staat het beeld van een gouden vredesengel door
beeldhouwer Johan Keller. Vanuit de centrale hal zijn de Raadzaal en de Burgerzaal, die gebruikt wordt voor
trouwplechtigheden,te bereiken. De Burgerzaal is een zaal op de eerste verdieping. De rijk decoreerde zaal wordt gebruikt voor
officiële ontvangsten van onder meer de burgemeester. Het is tevens een speciale trouwlocatie met de daarnaast gelegen
trouwkamer. Er bevindt zich onder andere een orgel uit 1920. Het stadhuis heeft een betonnen skelet.
De gevels zijn bekleed met zandsteen boven een hardstenen plint. De enorme hitte die het gebouw teisterde in de dagen na
14 mei 1940, droogde het beton zodanig uit dat het ook vandaag nog met speciale zorgvuldigheid wordt omgeven. Het poreuze zandsteen
was in de loop der jaren zwart geworden, maar in 2000 is het stadhuis met een speciale techniek gereinigd, waarna het zijn oude
uiterlijk weer heeft teruggekregen. Het gebouw is sinds 1997 een rijksmonument. In een nis onder de burgemeesterskamer staat
op een sokkel een bronzen standbeeld van Johan van Oldenbarnevelt (ontworpen door Charles van Wijk, na zijn overlijden
uitgevoerd door Arend Odé). Voor het stadhuis staat het standbeeld van Hugo de Groot door Auke Hettema. Arend Odé
was ook verantwoordelijk voor de vier "deugden" (Ondernemingsgeest, Beleid, Betrouwbaarheid en Volharding) boven de ingang
en de gevelbeeldjes "Gerechtigheid" en "De Wet". De wapenschilden naast de stedenmaagd zijn van de hand van Simon Miedema,
die ook de twee gevelbeeldjes "De Fiscus" en "Portier" heeft vervaardigd en de bronzen beelden "Mercurius" en "Neptunus" in
de binnentuin. De stedenmaagd zelf is van de hand van Toon Dupuis evenals de bronzen genii op de trapgevel. Johan Keller
heeft ook de beelden in hal die de werelddelen voorstellen gemaakt evenals de gevelbeelden "De Plicht", "De Tijd", "Verdraagzaamheid"
en "Onafhankelijkheid" en de terracotta friezen in de binnentuin. Lambertus Franciscus Edema van der Tuuk maakte de twee
emblemen "Kunst" en "Handel". Johannes Bijsterveld was verantwoordelijk voor enkele ornamenten als leerling van Arend Odé.

(Bron: Wikipedia)