Koeien

Op zaterdagmiddag
Bedaard in de wei
Een vlietuig vliegt over
Een trein komt voorbij

Ze staan bij een badkuip met water
Of met hun staart in de lucht bij het spoor
Hun goudgele vocht stemt mij rustig
Het klatert minutenlang door

Ik zit bij het schrikdraad te kijken
Een pak melk in mijn boodschappentas
Ze staan zo tevreden te kauwen
Ze vragen alleen maar wat gras

Als alle hoop is verdwenen
En het stormt in mijn wankel bestaan
En ik zit in mijn keuken te wenen
Dan weet ik dat zij er nog staan

Koeien.


Brigitte Kaandorp

Click on thumbnails below to see them enlarged - Click op onderstaande miniaturen om de foto's in groter formaat te zien.