Wat Po or Wat Phra Chetuphon, วัดโพธิ์หรือวัดพระเชตุพน, is actually much older than the city of Bangkok itself. It was founded in the 17th century, making it the oldest temple in Bangkok. The name Wat Po comes from its original name of Wat Potaram. King Rama I, the founder of Bangkok, enlarged the temple, installed many statues and other artifacts recovered from Ayutthaya, and renamed the temple Wat Phra Chetuphon in 1801.
Rama III enlarged the temple in 1832 and turned the temple into a center of learning, making it in essence Thailand's first university. Rama III is also constructed the reclining Buddha.
Wat Phra Chetuphon Wimonmangkhalaram Ratchaworamahawiharn is a first class Royal Monastery of Ratchaworamahawiharn. It was originally an old temple from the Ayutthaya period named Wat Photharam, but always called Wat Pho by the people. King Rama I had the entire temple restored in 1788 (B.E. 2331) and ordered that all Buddha images from deserted temples in the countryside be brought to the Ubosot (the Ordination Hall) to be enshrined there. After the temple dedication celebration was held in 1801 (B.E. 2344), it was renamed to Wat Phrachetuphon Wimonmangkhalawat. In the reign of King Rama III, the monastery received another grand renovation. The King also ordered that scattered intellectuals be brought to the temple and that texts be inscribed on marble slabs around the temple so that people could read and learn. As a result, the temple was regarded as Thailand's first university. In King Rama IV's reign, the temple was partly restored and renamed to Wat Phra Chetuphon Wimonmangkhalaram Ratchaworamahawiharn. In the temple, which is considered to be King Rama I's favorite temple, there are many religious buildings and objects worthy of observation and study, including the Reclining Buddha, Phra Maha Chedi of four Kings, statues of hermits demonstrating the various positions of massage, and several Chinese stone warriors.
วัดโพธิ์หรือวัดพระเชตุพน วิมลมังคลาราม ราชวรมหาวิหาร เป็นพระอารามหลวงชั้นเอก ชนิดราชวรมหาวิหาร เดิมชื่อ วัดโพธาราม
เรียกกันโดยทั่วไปว่า วัดโพธิ์ เป็นวัดเก่าสมัยกรุงศรีอยุธยา รัชกาลที่ ๑ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้ปฏิสังขรณ์ขึ้นใหม่ทั้งพระอาราม ในปี พ.ศ. ๒๓๓๑ แล้วโปรดให้อัญเชิญพระพุธรูปจากัดร้างตามหัวเมืองต่าง ๆ มาประดิษฐานเป็นพระประธานในพระอุโบสถ จากนั้นโปรดให้จัดงานฉลอง ในปี พ.ศ. ๒๓๔๔ และพระราชทานนามว่า วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาวาส ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ ๓ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้บูรณะปฏิสังขรณ์ใหม่อีครั้งหนึ่ง และโปรดให้รวบรวมสรรพวิชาการต่าง ๆ จารึกลงบแผ่นหินอ่อนประดับไว้ตามศาลาราย เพื่อเป็นวิทยาทาน ต่อจากนั้นรัชกาลที่ ๔ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้บูรณะปฏิสังขรณ์บางส่วน และพระราชทานนามใหม่เป็น วัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามราชวรมหาวิหาร วัดนี้ได้รับการขนานนามว่เป็น
มหาวิทยาลัยแห่งแรกของประเทศไทย ภายในวัดมีศาสนอาคาร และศาสนวัตถุที่น่าชมน่าศึกษามากมาย ที่รู้จักกันดีคือ พระพุทธไสยาสน์ พระมหาเจดีย์สี่รัชกาล ประติมากรรมฤๅษีดัดตน และ อับเฉาศิลาจีน
รูปแบบต่าง ๆ วัดนี้ถือว่าเป็น วัดประจำรัชกาลที่ ๑