Photographs of Wat Hong Rattanaram Ratchaworawiharn, วัดหงส์รัตนารามราชวรวิหาร, a second grade royal temple of Ratchaworawiharn. It is an ancient temple dating from the Ayutthaya period and originally called Wat Chao Sua Hong or Wat Chao Khrua Hong, because a wealthy Chinese man named Nai Hong built it. During the Krung Thonburi period, it was called Wat Hong A-Wat Wihan and during King Rama I's reign in the Rattanakosin period the name was changed to Wat Hong A-Wat Worawihan, and in the reign of King Rama II its name was changed to Wat Hong A-Wat Worawihan (no change in English, but a change in a Thai letter spelling A-Wat). In 1915 (B.E. 2458) during King Rama IV's reign its name was finally changed to Wat Hong Rattanaram Ratchaworawiharn. During the Thonburi period, this temple was the center for religious education because it was located near the palace of H.M. King Taksin the Great; therefore, the king took it under his royal patronage. In the Krung Rattanakosin period, a major restoration was done to the temple by King Rama III. In the Ubosot (Ordination Hall), there is a Palai (Veranda) designed in the art style of the King Rama III period. The door arch is designed with both Chinese and western art styles. The stucco sculptures on the inside of the door arch are admired for their intricate details. Also, there are tempera paintings in glass frames depicting the story of Rattana Pimphawong (the Emerald Buddha). They were crafted during the reigns of Kings Rama III and IV. On the door arch of Hor Trai (a monastic Buddhist library) is a carved Krua Thao-style scroll in a floral motif that was crafted in the early Rattanakosin period. Inside the Ubosot, there is an antique golden Buddha image which was originally covered with plaster (probably to hide its value from looters). After the plaster covering was broken, the golden Buddha image was discovered. It is from the Sukhothai period and old U-Thong inscriptions were found inscribed at the base of the Buddha image. The Fine Arts Department registered the temple as a National Ancient Monument in 1949 (B.E. 2492).

วัดหงส์รัตนารามราชวรวิหาร เป็นพระอารามหลวงชั้นโท ชนิดราชวรวิหาร เป็นวัดโบราณมีมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา เดิมเรียกกันว่า วัดเจ้าสัวหง หรือ วัดเจ้าขรัวหง เพราะเศรษฐีชาวจีนชื่อ นายหง เป็นผู้สร้าง ในสมัยกรุงธนบุรีมีชื่อว่า วัดหงษ์อาวาสวิหาร ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ ๑ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ เปลี่ยนชื่อวัดเป็น วัดหงส์อาวาศวรวิหาร และในสมัยรัชกาลที่ ๒ เปลี่ยนชื่อวัดเป็น วัดหงส์อาวาสวรวิหาร ต่อมา พ.ศ. ๒๔๕๘ ในสมัยรัชกาลที่ ๖ ได้เปลี่ยนชื่อวัดอีกครั้งหนึ่งเป็น วัดหงส์รัตนารามราชวรวิหาร ในสมัยกรุงธนบุรีถือว่าวัดนี้เป็นศูนย์กลางการศึกษาทางศาสนา เพราะอยู่ติดกับเขตพระราชฐาน สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช จึงทรงรับไว้ในพระบรมราชูปถัมภ์ ต่อมาสมยกรุงรัตนโกสินทร์ได้มีการปฏิสังขรณ์วัดนี้ครั้งใหณ่ในสมัยรัชกาลที่ ๓ พระอุโบสถมีพาไลแบบศิลปะรัชกาลที่ ๓ ซุ้มประตูลักษณะจีนปนฝรั่ง ลายปูนปั้นที่ซุ้มประตูและหน้าต่างได้รับการยกย่อง ว่างดงามมาก ภายในพระอุโบสถมีภาพจิตรกรรมสีฝุ่นเขียนใส่ไว้ในกรอบกระจกเรื่อง รัตนพิมพวงศ์ (ตำนานพระแก้วมรกต) ฝีมือช่างในสมัยรัชกาลที่ ๓ และรัชกาลที่ ๔ บานประตูของหอไตรสลักเป็นลายเครือเถาฝีมือช่างสมัยต้นรัตนโกสินทร์ ในพระอุโบสถมีพระพุทธรูปทองคำโบราณ ซึ่งเดิมองค์พระได้ถูกพอกด้วยปูนปั้น เมื่อได้กะเทาะปูนออกจึงพบองค์พระเป็นทองคำเนื้อห้า เป็นพระพุทธรูปสมัยสุโขทัย ที่บริเวณฐานพระมีอักษรสมัยอู่ทองจารึกอยู่ กรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียน วัดหงส์รัตนารามราชวรวิหาร เป็นโบราณสถานสำคัญของชาติ เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๙๒