In 1999 kon ik een bijzondere reis maken. Een over land trip van Kathmandu (Nepal) naar Lhasa (Tibet).
In Kathmandu boekte ik deze reis bij een klein reisbureautje. Tibet is een land dat je niet zomaar kan bezoeken. Het reisbureautje regelde het visum en de speciale permit. Alleen met een groep is toegestaan. Met 7 mensen (2 Amerikanen, 2 Engelsen, 1 Japanse, 1 Australiër, 1 Nederlandse) en een gids/chauffeur vertrokken wij in een minibusje. Op de grens met China kwam er een Chinese militair met ons mee rijden. Dat gaf een dubbel gevoel, maar het was een grappig mannetje die veel lachte, dus de persoon zelf was o.k.
Het was een avontuurlijke reis over voornamelijk zandwegen over de ruige, kale hoogvlakte.
Onderweg bezochten wij een aantal Boeddhistische tempels en kleine dorpjes, waar wij stopten om te overnachten.
Kinderen liepen nieuwsgierig naar ons toe. De mensen waren gastvrij.
Na 5 dagen bereikten wij Lhasa. Daar bleven wij 2 dagen en bezochten wij het Potala paleis (winterpaleis) en het zomerpaleis met de prachtige tuin. Terug naar Kathmandu ging met het vliegtuig.
De route die wij reden is nu niet meer toegankelijk vanwege aardbevingen in 2012.

Ik denk nog vaak terug aan de Tibetanen, vriendelijke, sterke mensen en vredelievend.

Het was geen fotoreis, maar een belevingsreis. De foto's die ik heb gemaakt, waren analoog.
Een tiental schilderijen heb ik geschilderd over Tibet.
Op dit schilderij komen de kinderen uit het veld. Zij dragen manden op hun rug.
Twee giebelende meisjes en een jongen die een kleiner kind vast houdt.
Kinderen zie je vaak alleen en de grotere passen op de kleintjes.
De ouders werken veelal op het veld.

Het schilderij is groot 163 x 128 cm en is geschilderd op linnen met olieverf in 2004.
Naast het totaalbeeld een paar details.