Dagstúr okkar Rikka 8. ágúst 2004. Þórisdalur liggur milli Geitlandsjökuls og Þórisjökuls. Þangað er farið með Kaldadalsvegi, beygt inn á slóð við skilti þar sem stendur Þórisdalur. Í Prestahnúk við mynni í Þórisdals er sagt að séu leifar námu frá árunum í kringum 1950 þegar hið opinbera hugðist vinna perlustein til útflutnings. Það reyndist ekki hagkvæmt, m.a. vegna fjarlægðar frá útflutningshöfn og erfiðleika í samgöngum til og frá námusvæðinu. Í jarðveginum undir Prestahnúk er allt morandi af þessum svarta steini sem svipar mjög til hrafntinnu í útliti en er þó greinilega blandaður öðrum tegundum steinefna. Fróðlegt hefði verið að lesa meira um þetta basl í nýrri Árbók Ferðafélagsins 2004, þar sem einmitt er fjallað ítarlega um Borgarfjörð og nágrenni. Í bókinni er reyndar þrjóskast við að halda fornu heiti Þórisjökuls, sem var Geitlandsjökull syðri. Það er til einskis lengur enda búið að aðskilja síamstvíburana og erfði hinn nafnið; Geitlandsjökull í Langjökli. Hinn fékk sitt nafn og má vera stoltur af því.
Vegurinn til Þórisdals er greiðfær óbreyttum jeppum. Það mun fyrst og fremst vera að þakka áhugasömum vinahópi sem fóstrað hefur svæðið í áratugi. Unnt er að aka eftir hlíð Prestahnúks og einnig með honum í átt að jökultungu úr Þórisjökli eftir leið sem fóstrar svæðisins hafa merkt samviskusamlega og af alúð með steinum. Mikilvægt er að vegfarendur fylgi þeirri leið sem nákvæmast. Þegar nær dregur jökultungunni verður jarðvegur mjög varhugaverður sökum leðju sem liggur undir yfirborðsþurrum melnum. Þar sökkva bílar auðveldlega í kviksyndi.